[ و در خبر ضرار پسر ضمره ضبابى است که چون بر معاویه در آمد و معاویه وى را از امیر المؤمنین ( ع ) پرسید ، گفت : گواهم که او را در حالى دیدم که شب پرده‏هاى خود را افکنده بود ، و او در محراب خویش بر پا ایستاده ، محاسن را به دست گرفته چون مار گزیده به خود مى‏پیچید و چون اندوهگینى مى‏گریست ، و مى‏گفت : ] اى دنیا اى دنیا از من دور شو با خودنمایى فرا راه من آمده‏اى ؟ یا شیفته‏ام شده‏اى ؟ مباد که تو در دل من جاى گیرى . هرگز جز مرا بفریب مرا به تو چه نیازى است ؟ من تو را سه بار طلاق گفته‏ام و بازگشتى در آن نیست . زندگانى‏ات کوتاه است و جاهت ناچیز ، و آرزوى تو داشتن خرد نیز آه از توشه اندک و درازى راه و دورى منزل و سختى در آمدنگاه . [نهج البلاغه]

نگارش شده به دست: اهورا هخا

خدایا . . . پنج شنبه 86 اسفند 16 11:7 عصر

شبهای دراز بی عبادت چه کنم........  طبعم به گناه کرده عادت چه کنم......  گویند کریم است و گنه می بخشد....... گیرم که ببخشد زخجالت چه کنم...!!!!     شمع و پروانه      شمع دانی به دم مرگ به پروانه چه گفت؟ گفت ای عاشق دیوانه فراموش شوی سوخت پروانه ولی خوب جوابش را داد گفت طولی نکشد تو نیز خاموش شوی!!!

دیدگاه های شما()

جدول همه یادداشت های این تار نگار

سپاس www.mastaan.ir نشانی جدید تارنگار سیرسور جشن دیگان شاد باد شب یلدا شاد باد پیشگویی های زرتشت از آینده ایران فرتور خودم بک گراند بیزینس بک گراند اندیشه نیک خدای درون اوستا بخش دوم اوستا بخش نخست دین زرتشت زرتشت [همه عناوین(105)][عناوین آرشیوشده]