کوروش کبیر که به حق باید بزرگترین مصلح بشر خوانده شود، هم از طرف پدرش شاهزاده بود و هم از طرف مادرش. پدرش کمبوجیه، پسر کوروش اول، پسر چیش پیش از نوادگان هخامنش بود که زاد بر زاد بر قبایل پارسی حکم رانده بودند. مادرش(ماندانا) دختر(آشتیاگ) پسر (هوخشتره) پسر (خشتریته) پسر (فره ورتیش) بود که اینها نیز به نوبه خود زاد بر زاد بر قبایل ماد، فرمانروایی کرده بودند. از این نظر، کوروش، اصیل ترین فرد روی زمین از مقدس ترین خاندانهای ایرانی شمرده میشد که هم پارسها و هم مادها به اصالت و برتری او معترف بودند. او نابغه ای پر شفقت و انسان دوست و سازمان دهی، چیره دست بود. او بعد از پیروزی بر (آشتیاگ)، همه اعضای خاندان سلطنتی و رجال کشوری و لشگری ماد را مورد بخشایش و نوازش قرار داد و بدینوسیله،روسای قبایل ماد را منتگذار و فرمانبردار خویش ساخت. او نه مثل شاهان سامی نژاد میانرودان، دست به کشتار و غارت زد و نه مثل سربازانش اجازه داد به جان و مال رعایای شاه مغلوب، دست درازی کنند. او از جنگجویان ماد و پارس، ارتش کارآمدی تشکیل داد و به کمک آن در خلال سه سال، سرزمینهای دو سوی دریای خزر و خوارزم و مُغد و زرنگان و مَک کُران و نواحی شرقی خراسان را ضمیمه قلمرو خود کرد و فلات ایران را برای نخستین بار در تاریخ، زیر یک پرچم در آورد و شاهنشاهی پارس را تشکیل داد .
امیر حسین خنجی
بر گرفته از بلاگ تخت جمشید
